Petra
Op dit moment houd ik me voornamelijk bezig met het secretariaat van de stichting Om-Shanti en de Kern. Geen enkele dag is hetzelfde, iedere dag gebeurt er wel iets waardoor ik soms mijn plannen voor de dag moet wijzigen, dus het leert me flexibel te zijn en snel te kunnen schakelen want het kan soms relatief “druk” zijn binnen Om-Shanti doordat mensen een beroep op ons doen, of we worden benaderd met een acute hulp/zorgvraag wat
inhoudt dat we snel moeten reageren om van alles te regelen en in goede banen te leiden. We krijgen regelmatig verzoeken om meer informatie over onze antwoorden op de existentiële levensvragen. Aangezien ik vaak het eerste aanspreekpunt ben voor onze externe ontmoetingen en activiteiten komen deze vragen in eerste instantie bij mij terecht. Gelukkig is er binnen Om-Shanti voldoende expertise aanwezig om hier adequaat op te kunnen reageren. Het voeren van correspondentie en het bijhouden van onze contacten, vooral ook in het buitenland is een activiteit van het secretariaat, doordat ik in mijn jeugd ben opgegroeid in het buitenland spreek ik Engels, Portugees en Spaans wat soms toch behulpzaam blijkt te zijn in mijn werk. Een hele andere activiteit is het opzetten en runnen van het AED project binnen Vogelhorst 1 en het realiseren van de reanimatiecursussen.
Toen ik in 1990 de zesjarige opleiding tot Yoga leraar/therapeut ging volgen bij de stichting Om-Shanti had ik niet kunnen vermoeden dat dit mijn hele leven zou gaan bepalen en dat ik hier, met alles wat ik in me had, zo tot mijn recht zou komen. Ik dacht gewoon een opleiding te volgen, maar het bleek de eerste stap te zijn op de weg naar Huis. Het bleek echter ook een ontdekkingstocht te zijn ten aanzien van hoe ik verder mijn leven invulling wilde geven. Oorspronkelijk kom ik uit de zorg en het bedrijfsleven en deze mix aan vaardigheden heb ik op allerlei manieren kunnen toepassen en verfijnd binnen Om-Shanti.
In het vorige pand van Om-Shanti waar ik werkte op het secretariaat, bestonden de werkzaamheden primair uit het ondersteunen (veel typewerk!) van de Yoga opleiding. Aangezien er in die tijd weinig duidelijkheid bestond in Nederland voor wat betreft de minimale eisen waaraan een opleiding tot Yoga-leraar met betrekking tot de authentieke Yoga en Vedanta zou moeten voldoen, heeft Om-Shanti een zes-jarige Yoga-opleiding opgezet en ook hier heb ik aan meewerkt. In deze periode werden er ook Yoga-lessen gegeven en Cilia en ik gaven toen met veel plezier de zwangerschapsyoga.
De Yoga binnen Om-Shanti heeft zich nooit beperkt tot alleen de beoefening van rek-en-strekoefeningen, Asanas (houdingen), Pranayamas (ademhalings-oefeningen), Kryas, Bandhas, Mudras, meditatie, of de inmiddels populaire Yoga filosofie van Patanjali, Upanishads en de Vedanta, enz., maar is ook gericht op de kennis hoe je in harmonie en bewust kunt leven, door je leven zo in te richten dat er rust ontstaat in wie of wat je moet zijn in dit leven. Yoga helpt je om te ontdekken hoe je dit verlangen vorm kan geven, niet alleen door wilskracht of door iets te moeten doen, maar door de obstakels die je in jezelf tegenkomt te herkennen waardoor ieder mens de kracht ontwikkelt om zo in staat te zijn om de juiste keuzes te maken die bij jou passen, voor mij is Yoga inmiddels een levenshouding geworden. Ook hebben we geleerd om aandacht te hebben voor de medemens en met name voor de kwetsbare en afhankelijke mensen door middel van het voeren van gesprekken die meestal ontstaan wanneer iemand nieuwsgierig wordt naar de antwoorden op de waarom en waardoor vragen. Vaak gebeurt dit bij mensen die ernstig ziek zijn en/of stervende zijn en met veel plezier heb ik jarenlang meegedraaid in onze hospice in Bussum.
Ria
Drie vragen hielden me bezig in mijn kindertijd; waarom ben ik hier, wat moet ik doen en vooral hoe kom ik dat te weten. Ik werd als rooms katholiek meisje opgevoed en genoot van de beelden en verhalen waarmee men trachtte duidelijk te maken wat het antwoord op deze vragen was. Na verloop van tijd begon ik me echter ongemakkelijk te voelen in deze benaderingswijze, ik ervoer helemaal geen open houding ten aanzien van vragen die ik had over de pretenties aangaande het ‘Ene Ware Geloof’ en dat maakte dat ik me hiervan steeds meer afwendde.
Ik begon aan de opleiding voor verpleegkundige en alles wat ik daarin leerde boeide me in hoge mate, ik genoot van de kennis die ik opdeed over de bouw en het functioneren van het menselijk lichaam en daarnaast het ontwikkelen van vaardigheden om ernstig zieken te verzorgen, medisch en emotioneel bij te staan. Het was, ondanks de ernst van de situatie in veel gevallen, een tijd waarin ik opbloeide en veel aspecten van het mens-zijn ontdekte, van verbonden zijn met anderen in grote vreugde tot diep verdriet.
Met alles wat ik meemaakte, vooral het zo dicht bij mensen zijn met pijn, verdriet, angst, wanhoop en woede kwamen de vragen uit m’n jeugd weer naar boven, met daarbij; waarom gebeurt dit allemaal? Er moet toch een beter antwoord zijn dan ‘Het is Gods Wil’ de definitie van God zoals ik die had meegekregen was totaal niet toereikend om met dit antwoord genoegen te nemen. Terugkijkend zie ik nu ook dat er zich toen al een opstandigheid en boosheid in mijn karakter had ontwikkeld die ik verbloemde en verstopte achter een clowneske humor en heel hard werken.
Op weg met Yoga.
Op een dag zag ik drie boeken staan in de Bussumse Boekhandel; Jnana- Raja- Karma- en Bhakti Yoga van Swami Vivekananda. De betekenis van deze woorden waren mij totaal vreemd maar de korte beschrijving van de inhoud intrigeerde me. De inhoud van deze boeken wierp meer licht op de weg naar een antwoord op mijn zoekende vragen. Hier werd iets aangedragen wat me totaal onbekend was maar me toch bekend voorkwam, veel woorden waren abracadabra voor me maar de uitleg van de betekenis die ze hebben in het leven van de mens als deel van een veel groter geheel deden me juichen vanbinnen. Hier was geen sprake van uitsluiting maar van verbinding dat voelde ik direct aan, maar ik begreep het maar ten dele. Eigenlijk waren ze veel te hoog gegrepen voor zoals ik toen was.
Begin jaren 70 verbleef ik met m’n kersverse man in de U.S.A. voor werk en studie en ik ontwikkelde lichamelijke klachten die hem deden vermoeden dat er psychosomatiek in het spel was. Hij raadde me aan om “aan Yoga te gaan doen”. “Doen?” zei ik verwonderd, “wat ik van Yoga weet is dat het een filosofie is”. Terry (m’n man) vertelde toen over zijn ervaringen met Hatha Yoga lessen die hij had gevolgd en dat hij er zoveel baat bij had gehad, veel meer dan van de Heilgymnastiek die hij in zijn jeugd had ondergaan, voor een fysieke aandoening. Alles goed en wel, was mijn antwoord maar ik ga eerst maar eens naar een dokter hier. De klacht was eenvoudig verklaarbaar en werd verholpen met een medicijn kuurtje maar het begrip Hatha Yoga was wel blijven hangen en zo ben ik hiermee in aanraking gekomen.
Het principe van de lessen was; de lerares deed de oefeningen voor en wij deden haar na zo goed als we konden. Gewoonlijk werd de les afgesloten met enige tijd op je hoofd staan. Dat ik de lerares als enige daarin volgde, verbaasde mij niet want sinds mijn kindertijd was dat iets wat ik regelmatig deed, het verbaasde overigens de andere cursisten wel want niemand was daartoe in staat. Toch vond de lerares het noodzakelijk dat ze het elke week weer voordeed. Ik deed de oefeningen die ik leerde dagelijks thuis in ons een-kamer-appartementje en ervoer ze als weldadig.
Eenmaal terug in Nederland hebben Terry en ik nog vele jaren samen Yoga klassen gevolgd. Op de een of andere manier had ik wel een soort ‘talent’ voor deze vorm van lichaamsbeweging en werd dat ook opgepakt door de diverse Yoga leraren waarmee ik in contact kwam, dikwijls werd me gevraagd hun les een tijdje waar te nemen, hetgeen ik ook deed, niet gehinderd door enig besef van gebrek aan kennis denk ik nu achteraf.
Ondanks dat ik (dikwijls samen met Terry) lezingen volgde bij Rama Polderman, Vimala Thakar en anderen, ging het toch knagen. Ik volgde daarom twee Yoga leraren opleidingen waar ik van alles leerde maar me vooral bewust werd van de grote hiaten in de aangedragen theorie en praktijk in relatie tot wat ik vanuit de allereerste kennismaking (de drie boeken) vermoedde waar het naar toe zou moeten leiden, wijsheid en handelen met elkaar in verbinding brengen en met het Bewust worden van een Universeel Principe dat aangeduid kan worden met het raadselwoord God.
Eind jaren tachtig vond ik een schrijven (foldertje in de natuurwinkel) van stichting Om-Shanti waarin uitleg werd gegeven over wat de beoefening van Yoga zou kunnen betekenen hier in de westerse cultuur en dat was mijn Eureka Moment: lichaam, geest, hart en ziel met elkaar verbinden en persoonlijk de weg gaan naar innerlijke harmonie en vrede vinden in de loop der dingen en ontdekken dat ”God” toch bestaat. Maar dan anders dan me was ingeprent in mijn jeugd en wat ik er zelf tot nog toe van had gemaakt. En dat alles op een heel praktische, grondige en wetenschappelijk onderbouwde manier.
Ik heb de 6-jarige Om-Shanti Integrale Yogaleraren Opleiding gevolgd, waarin Hatha Yoga slechts een onderdeel van een veel groter geheel is, de andere vormen, Jnana- Raja- Karma- Bhakti Yoga en nog veel meer maakten deel uit van een uitgebreide studie van de achterliggende filosofie, maar bovenal persoonlijke toepassing in mijn dagelijks leven. Uitgebreid stilstaan bij m’n innerlijke processen, psychologie en filosofie in de breedste zin van het woord, op zoek naar zelfkennis, m’n ware drijfveren, onderkennen van m’n zwakke plekken en de donkere kanten, enzovoort. Bovendien, het besef dat deze kennis al duizenden en duizenden jaren bestaat, is iets waar ik nog steeds van onder de indruk ben. Ik kan hier een opsomming geven van de vele klassieke Yoga en Vedanta werken waar ik sindsdien kennis van genomen heb maar daarvoor kunt u beter zelf een kijkje komen nemen in onze digitale of fysieke bibliotheek of op deze website waar steeds meer materiaal zal worden geplaatst.
Ik voel me nu (inmiddels 74 jaar) pas echt op Weg, een weg die ik zocht en die werkelijk bij me past, waar ik alles wat ik meegemaakt had en wat ik al geleerd had en me praktisch eigen had gemaakt een plaats kon geven, een weg die niets en niemand uitsluit. Ik leerde ook om op een heel andere manier naar mensen (en dus ook mezelf) te kijken, Yoga anamnese af te nemen en mensen te begeleiden op lichamelijk en geestelijk vlak. Vaak ging ik met iemand mee naar de dokter of het ziekenhuis om te helpen duiden wat er gaande was en mee te luisteren met wat er uitgelegd werd, daarbij was m’n medische achtergrond een grote hulp.
Ik wil hier wel aangeven dat het een lang en intiem proces is om te komen bij het bewust worden van de “gebieden” waarover ik (aanvankelijk) in de drie boeken las, maar ook in de overige werken die me aangereikt werden. Ook het fysiek welzijn is niet af te dwingen want vroeg of laat loopt iedereen tegen onvermijdelijk ongemak en tegenwind aan en de vraag is hoe daar dan mee om te gaan. Een innerlijk bewustwordingsproces dat leidt tot echte innerlijke verandering vraagt persoonlijke begeleiding van iemand (een Leraar) die de weg kent omdat ie ‘m zelf gegaan is of gaat. Het toelaten van een dergelijke begeleiding is op zichzelf al een uitdaging, het is bij tijden zeer confronterend en kan soms ook pijnlijk zijn.
Soms zijn de confrontaties direct, dan weer indirect, soms dichtbij dan weer op afstand en bij tijden lijkt de afstand zo groot dat ik me daarin verloren en eenzaam voel, maar later begrijp dat het op mezelf zijn met datgene wat ik niet wilde of kon zien heel verhelderend is geweest en een stimulans om nu nog eens te onderzoeken wat er ten grondslag ligt aan de zelfbenoemde narigheid.
Het is een uitdaging om de processen die ten grondslag liggen aan het veranderen van gedachten- en gedragspatronen, van neigingen in het karakter (vooral de “niet zo leuke” die we gewoonlijk verstoppen achter ons masker) te analyseren en vervolgens tot verandering te willen komen. De vraag te beantwoorden: waar wil ik me liever niet van bewust worden? Het is een weg van vallen en opstaan, maar net als met leren fietsen is me duidelijk dat van steeds weer opstaan de vaardigheid en de innerlijke kracht, die zoete zalige draagkracht, toeneemt.
Met veel plezier en enthousiasme geef ik Hatha Yoga lessen binnen de activiteiten van de stichting Om-Shanti in ons OntmoetingsHuis en mag ik mensen begeleiden als onderdeel van het persoonlijke Sadhana of Leef programma. Ook in de pre-corona tijd heb ik wekelijks de Hatha Yoga-lessen verzorgd in ons pand op Koekoeklaan 2 voor mijn Vriendengroep hier in Almere Hout waarbij verscheidene buurtgenoten zich aansloten. Wellicht dat we over enige tijd weer een vorm vinden waarin dat weer opgepakt kan worden.
Studeren en praktisch bezig zijn is nog steeds een gouden combinatie voor mij, mijn positie binnen Om-Shanti en OntmoetingsHuis de Kern is in principe multi-functioneel, variërend van samen uitzoeken wat precies de betekenis is van een bepaald woord of uitdrukking, het geven van Hatha Yoga les, het aanharken van een tuin, het graven van een gat, het onderhouden van de content op onze website, of samen met iemand onderzoeken wat er (nog meer) gedaan kan worden aan de lichamelijke ongemakken en/of beperkingen.
Officieel duurde deze opleiding dus 6 jaar maar feitelijk is het leren en verdiepen nog steeds gaande, met de uitgebreide Om-Shanti bibliotheken als inspiratiebron en de duizenden jaren van kennis en wijsheid die daaraan ten grondslag ligt en natuurlijk met een dagelijkse ondersteuning van onze initiator.
Wat ook belangrijk is dat er dingen Afgeleerd moeten worden en dat blijkt veel lastiger dan Aanleren met name als het gaat om het overwinnen van donkere kanten in mijn karakter, het samen met (buurt) reisgenoten de inzichten en ervaringen uitwisselen in het praktisch bezig zijn, het spiegelen aan elkaar en met vertrouwen elkaar steunen is iets wat ik ervaar als een geschenk en ik sta soms versteld van de wonderbaarlijke, verrassende en liefdevolle verbindingen die er met het samen leven ontstaan, ook in “zware” tijden. Open staan en de (o zo bekende maar lastige) weerstand overwinnen is niet langer een strijd maar meer “een mogelijkheid” een keuze waar ik me vaker gewoon van bewust ben, iets dat er bij hoort, niets meer dan dat.
Ik heb uiteindelijk beter leren luisteren naar het Leven en de dieper liggende boodschap in het ombuigen van m’n lastige karaktertrekken naar een meer ontspannen levensinstelling en de waardering voor het wonder van het leven leren aanvaarden. De studie afgewisseld met bijvoorbeeld het aanharken van de tuin laat me de gelaagdheid van het mens zijn ontdekken en beleven, ik ervaar het als een geweldige reis, sleutelwoorden van deze reis zijn: verleden - strijd - rancune - weerstand - verwerken - veranderen - bijdraaien - geduld - verruimen - verwonderen - flexibiliteit - overwinnen - loslaten - verzoening. Het is eigenlijk allemaal te groots en teveel voor woorden en daarom tot slot, ik vind er bemoediging, blijdschap en rust in.
Rutger
Eind jaren 80 van de vorige eeuw ben ik in contact gekomen met de stichting Om-Shanti, sindsdien ben ik betrokken bij allerlei projecten. Momenteel houd ik mij hoofdzakelijk bezig met het werken aan de digitale bibliotheek. Deze omvat een verzameling van ruim 100.000 bestanden, waarvan ongeveer de helft pdf-bestanden; boeken, artikelen, rapportages en wetenschappelijke studies. In eerste instantie allemaal bestanden met slechts
een nietszeggend nummer of een letter-nummer combinatie, dit materiaal is in de afgelopen 10 jaar verzameld door de initiatiefnemer van de stichting Om-Shanti.
Om deze grote verzameling te ontsluiten en hierdoor in de toekomst goed toegankelijk te maken voor wetenschappers, Yoga-leraren en leerlingen, filosofen, psychologen artsen, enz., dienen deze bestanden stuk voor stuk geopend te worden, bekeken te worden, geclassificeerd te worden en voorzien te worden van een logische beschrijving. Het classificeren en beschrijven van een bestand kost zo’n vijf tot soms wel vijftien minuten, we zijn met ruim 48.000 beschreven bestanden ruim over de helft.
We zullen dus nog wel een tijdje bezig zijn! Het classificeren doen we meestal met z’n tweeën, om vergissingen of ingeslopen voorkeuren te voorkomen.
Je kunt je natuurlijk de vraag stellen, waarom doe je nu zoiets en is het zinvol, wenselijk of zelfs noodzakelijk? Net zoals met veel zaken, gaat zoiets geleidelijk. Je bent druk, zit in de tredmolen van je werk, van je verantwoordelijkheden. Bij mij het stressvolle van een fiscale-accountancy praktijk, met veelal, vandaag het probleem op tafel en liefst gisteren de oplossing.
Je draaft maar door, ondanks hints vanuit je omgeving, moet je het niet wat rustiger aandoen? Nee, dat kan niet, dat begrijp je toch, is meestal je reactie! Dat gaat dan zo jaren door, totdat je je laat verleiden door een goede kennis, om eens mee te gaan naar een Hatha Yoga les, “dat zou goed voor je zijn”.
Ach, ja die eerste Yogales, ik begreep er toen nog niets van, dat men zag dat de gestrest-heid van mij afdroop. Toch ben ik vrijwel wekelijks de Yogalessen blijven volgen en heb inzicht gekregen in de mechanismen van de stress en handvaten gekregen om die in grote mate te beheersen.
En met het openen voor de Hatha Yoga, de min of meer fysieke kant van de Yoga, ontstond ook de belangstelling voor een andere kant van de Yoga, de Vedanta, of de Advaita Vedanta. De filosofische/spirituele kant van de Yoga.
Dat sloot aan op het in mijn puberteit, en ook nog wel in mijn studenten tijd, gevoeld verlangen om de werkelijkheid en het leven beter te begrijpen. Het raadsel bijvoorbeeld van de door mij gevoelde discrepantie tussen de Christelijke leer en de alledaagse praktijk daarvan.
Voor mij bracht de aangereikte literatuur uit de Yoga traditie ordening en verbreed inzicht in de “werkelijkheid”. Met name bij het lezen van het boek van Nicolas Notovich, een Rus die in 1887 Tibet bezocht, viel een “kwartje”. Maar ik heb daarvoor en daarna nog vele andere boeken uit onze bibliotheek tot mij kunnen nemen.
Het werken aan de digitale bibliotheek is met name vanwege de omvang een enorme uitdaging, maar erg interessant. En wellicht merkwaardig genoeg, enorm rustgevend. En dank aan mijn twee collega’s Petra en Monique om dit samen te kunnen doen.
Monique
Als klein meisje verwonderde ik me al over mijn ademhaling, ik begreep niet dat de adem vloeide zonder dat ik daar iets voor hoefde te doen. Ik verwonderde me ook over het leven, over de mensen om mij heen en over mezelf, hoe kwam dit alles tot stand? Waar, hoe en wanneer was het allemaal begonnen? Op zondag ging ik met mijn ouders mee naar de Rooms-Katholieke Kerk, de rituelen spraken me aan, ik voelde me er prettig bij maar
vond helaas geen antwoord op mijn levensvragen, bestonden die antwoorden eigenlijk wel?
Begin zeventiger jaren, inmiddels getrouwd en moeder, volgde ik in Baarn mijn eerste Hatha Yoga les, tot mijn verrassing speelde hierbij de ademhaling die me altijd zo gefascineerd had, een belangrijke rol; op de School voor Filosofie ging ik een verband zien tussen mijn levensvragen, mijn Katholieke opvoeding en wat ik op school geleerd had van de oude Griekse wijsgeren, ik werd steeds nieuwsgieriger en verlangde naar meer inzicht.
In de tweede helft van de jaren tachtig kwam ik in contact met de Stichting Om-Shanti, mijn man Jan en ik gingen de Hatha Yogalessen volgen en ik schreef me in voor de zesjarige academie. Tot mijn verrassing ontdekte ik dat Yoga veel meer inhoudt dan de Hatha Yoga die ik ooit had leren kennen, dat de opleiding tot yogaleraar slechts een aanzet was om me verder te gaan verdiepen in de eeuwenoude Yogafilosofie en dat de praktijk van het dagelijkse leven een voorwaarde is om deze levensfilosofie te kunnen integreren. Alles wat ik tijdens mijn leven had geleerd kwam in een ander licht te staan en de verschillende disciplines die in mijn leven een rol hadden gespeeld, vielen samen.
Mijn talenkennis en ervaring met vertalen hielpen me de teksten beter te begrijpen, en mede hierdoor heb ik jarenlang de vertaalgroep van Om-Shanti geleid en heb ik me nog meer kunnen verdiepen in het belang van het gebruik van de juiste betekenis van begrippen die we hier in het Westen niet kenden.
Mijn zorgervaring hielp me om in de hospice van Om-Shanti mee te kunnen draaien, het was een belangrijke ervaring om iemand van 100 tot 110 te verzorgen tot aan de dood. De toenemende kwetsbaarheid en afhankelijkheid deden me beseffen hoe de ouderdom ons allen tot nadenken zou moeten stemmen. Het allerbelangrijkste was echter een glimp van de antwoorden op de grote vragen van het leven.
Ik begon te begrijpen dat deze antwoorden rationeel niet volledig te vatten zijn maar deel uitmaken van een bewustwordingsproces en dat je je ideeën over mogelijke antwoorden los moet kunnen laten voordat er iets van een besef over het echte antwoord kan ontstaan. Een proces dat voor mij als “talig” mens behoorlijk confronterend was en nog altijd is. Je kunt de subtiliteit van het leven niet in woorden vatten, je moet de essentie in wezen zelf ervaren.
De vriendengroep van Om-Shanti was voor mijn man Jan en mij tijdens het lange ziekteproces van Jan een grote steun. In 2016 heeft Jan in het pand dankzij hun geweldige hulp nog een overzichtstentoonstelling van zijn beeldhouw- en schilderwerk kunnen organiseren klik hier en ook rond zijn overlijden in 2019 stond iedereen paraat.
Inmiddels zijn we een paar jaar verder en werk ik met veel plezier mee aan de realisatie van de digitale bibliotheek. Door het indexeren en het lezen van de vele boeken en geschriften is het een verrassing te ontdekken hoe ver je kunt “reizen” zonder je plek te verlaten, er gaan steeds weer nieuwe werelden voor mij open.
Web''masters''
wordt nog aan gewerkt ......
